Gostynińsko – Włocławski Park Krajobrazowy

ul. Zamkowa 11
87 – 820 Kowal
Tel. (54) 2842 226
Tel./fax (54) 274 11 05
e-mail: gw**@xl.pl
 

Gostynińsko – Włocławski Park Krajobrazowy (GWPK) został utworzony w 1979 roku i objął teren woj. kujawsko – pomorskiego (gminy: Włocławek, Kowal i Baruchowo) i woj. mazowieckiego (gminy: Nowy Duninów, Łąck, Gostynin).

 

 

Teren Gostynińsko – Włocławskiego Parku Krajobrazowego jest najbardziej wysuniętym na południe obszarem o rzeźbie młodoglacjalnej. Przestrzeń geomorfologiczną tworzą trzy elementarne jednostki: wysoczyzna lodowcowa, poziomy fluwioglacjalne i doliny rzeczne.
W obrębie tych jednostek występuje wiele mniejszych form morfologicznych m.in. skarpy, kemy, ozy, wydmy, zagłębienia bezodpływowe. Wydmy są elementem charakterystycznym dla GWPK i pokryte są zbiorowiskami leśnymi różnych odmian borów sosnowych i mieszanych.
Obszary wodne zajmują łącznie 3,5% powierzchni GWPK. Najciekawszym elementem sieci hydrologicznej Gostynińsko – Włocławskiego Parku Krajobrazowego są jeziora, których w tej części Pojezierza Gostynińskiego jest 43.

 


rzeka Ruda
 

Uzupełnieniem sieci hydrograficznej Parku są liczne cieki i rzeki.
Lasy GWPK zajmują ponad 62 % powierzchni i są administrowane przez trzy nadleśnictwa: Włocławek, Gostynin, Łąck. Lasy te zostały zaliczone do Leśnego Kompleksu Promocyjnego – Lasy Gostynińsko – Włocławskie. W obrębie zbiorowisk leśnych powierzchniowo przeważają bory sosnowe i mieszane. W dolinach rzek i wokół jezior skupiają się łęgi i olsy. W okolicach Łącka znajduje się kompleks lasów grądowych i dąbrów.

 


Pomnik przyrody dąb szypułkowy
 

Na terenie Gostynińsko – Włocławskiego Parku Krajobrazowego ważną pozycję zajmuje 70 jednostek roślinności nieleśnej w randze zespołu. Są to zbiorowiska wodne, szuwarowe i naturalne torfowiska jak i półnaturalne lub antropogeniczne fitocenozy łąkowe, pastwiskowe, murawowe, okrajkowe i synantropijne.
Flora Parku charakteryzuje się różnorodnością i bogactwem gatunków, a środowisko przyrodnicze stanowi przedmiot różnorodnych badań. Stwierdzono tutaj około 800 gatunków roślin naczyniowych tj. paprotników i kwiatowych. Liczni są także przedstawiciele gatunków rzadkich w skali regionu, a nawet kraju. Łączną ich liczbę ocenia się na 180, z czego znaczną część śmiało można uznać za osobliwości florystyczne tego terenu. Stwierdzono 52 gatunki objęte ochroną prawną, w tym 37 objętych jest ochroną całkowitą, a 15 ochroną częściową. Rośliny niższe, tj. glony, grzyby, mszaki i porosty rozpoznano jedynie częściowo. Znamienną cechą flory Gostynińsko – Włocławskiego Parku Krajobrazowego jest udział reliktów glacjalnych i elementów o charakterze podgórskim i górskim.

 


zawilec gajowy
 

Zróżnicowanie biotopów o różnej trofii ma wpływ na różnorodność świata kręgowców. W stosunku do potencjalnej liczby gatunków niżu Polski (Głowaciński i inni 1980, Pucek, Raczyński 1983, Tomiałojć 1990) liczba stwierdzonych na terenie GWPK kręgowców stanowi od 70 do 100 % ogółu. Najliczniejszą grupę stanowią ptaki. Ogólnie stwierdzono występowanie około 180 gatunków ptaków, w tym około 135 osiąga tutaj sukces rozrodczy. Do najcenniejszych osobliwości ornitologicznych należy zaliczyć: bociana czarnego, kulika wielkiego, żurawia, bataliona, sieweczkę obrożną, wąsatkę, wodniczkę, bąka (wszystkie umieszczone w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt), rycyka, biegusy i orła bielika.
Na terenie Parku stwierdzono występowanie 57 gatunków ssaków. Na szczególną uwagę zasługuje rząd owadożernych reprezentowanych m.in. przez jeża wschodniego, ryjówkę aksamitną
i malutką oraz rzęsorka rzeczka i rząd nietoperzy w liczbie 11 gatunków. Świat fauny uzupełnia bóbr europejski introdukowany w 1981 roku oraz sokół wędrowny reintrodukowany w 1991 roku.
Przy Gostynińsko – Włocławskim Parku Krajobrazowym funkcjonuje Ośrodek Rehabilitacji i Hodowli Ptaków Chronionych, w którym prowadzi się rehabilitację ptaków chronionych i hodowlę sokoła wędrowna (w ramach programu reintrodukcji sokoła wędrownego Polsce).
O tym, że teren Gostynińsko – Włocławskiego Parku Krajobrazowego posiada liczne i unikalne osobliwości przyrodnicze oraz elementy o wybitnych walorach krajobrazowych świadczy utworzenie 13 rezerwatów. Wszystkie te obiekty mają statut rezerwatów częściowych. Dominują rezerwaty typu leśnego. Na terenie województwa kujawsko – pomorskiego są to: Olszyny Rakutowskie – największy na Kujawach kompleks lasów liściastych typu olsów i łęgów jesionowo – olszowych, Wójtowski Grąd, Jazy – powołany w celu ochrony stanowisk lęgowych czapli siwej, obecnie ochroną objęto starodrzew sosnowy, rezerwat geomorfologiczny Gościąż.

 


Rezerwat przyrody „Gościąż”
 

Liczne i intensywne badania udokumentowały, że jezioro Gościąż jest ewenement na skalę krajową i światową. Jezioro to zostało wpisane na listę przyrodniczych fenomenów w skali światowej dzięki odłożonym na jego dnie osadom, które tworzy gytia węglanowo – siarczkowa. Osady te utrwalone w formie lamin odkładały się w ciągu 12000 lat w rocznych i wiekowych rytmach akumulacyjnych. Jest to jak dotychczas jedyny stwierdzony w Europie przypadek mikrowarstwowania w ciągu całej historii zbiornika. Tak zachowany, nieprzerwany zapis historii polodowcowej jest wyjątkiem. Osady te stanowią swoisty kalendarz zawierający informację o zmianach klimatycznych, hydrograficznych, glebowych, roślinnych, a także antropogenicznych.
Jedynym rezerwatem faunistycznym jest Jezioro Rakutowskie (woj. kujawsko – pomorskie) będące największym na Pojezierzu Gostynińskim ekosystemem wodnym o cechach naturalnych. Rezerwat z przyległymi łąkami to obszar specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 pn. Błota Rakutowskie – PLB 040001. Rezerwat Jezioro Rakutowskie to także część Niecki Kłócieńskiej który zastał zarejestrowany jako Błota Rakutowskie (E IBAE 028) przez International Council for Bired Preservation (ICBP) i International Waterfowl and Wetlands Research Bureau (IWRB) jako „Ostoja ptaków w europie” oraz jako „Ostoja ptaków w Polsce” przez Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (*OTOP).

 


wieża obserwacyjna przy rezerwacie „Jezioro Rakutowskie”
 

Nie są to jedyne cenne przyrodniczo tereny w tej części Parku. Rezerwaty przyrody w mazowieckiej części GWPK są typowymi rezerwatami leśno – krajobrazowymi. Są to: Dąbrowa Łącka, Korzeń, Łąck, Jastrząbek, Kresy, Komory, Lucień i Lubaty.
Na terenie GWPK preferowana jest turystyka przyrodnicza będąca symbiozą turystyki krajoznawczej i turystyki wiejskiej (agroturystyki). W celu realizacji tej funkcji stworzono bazę turystyczną, którą tworzy: 9 szlaków turystycznych, 6 ścieżek przyrodniczo – dydaktycznych (w tym 3 wyznaczone przez GWPK), punkty widokowe, pola namiotowe, kempingi, ścieżki rowerowe, ośrodki jeździeckie, szlaki wodne.

Pogoda

Polecamy

Archiwum wiadomości