Rzeki

Główną osią hydrograficzną regionu jest rzeka Wisła, płynąca północną granicą obszaru opracowania na długości ok. 84 km, z której ponad połowa przypada na Zalew Włocławski. Ten największy pod względem powierzchni i drugi co do objętości zbiornik w Polsce powstał po wybudowaniu w 1970 r. zapory we Włocławku. Jego powierzchnia liczy 75 km2, pojemność – 408 mln m3 a długość (od Płocka do Włocławka) 45 km. Mimo antropogenicznego pochodzenia jest to unikalny obiekt pod względem przyrodniczym i hydrologicznym. Wybudowany został jako pierwszy i dotychczas jedyny z projektowanej Kaskady Dolnej Wisły. Pełni funkcje energetyczne, retencyjne i rekreacyjne. Jest to typowy nizinny, wąski a długi zbiornik o mało urozmaiconych brzegach. Rozlewiska stanowią ok. 14% powierzchni zbiornika i rozmieszczone są wzdłuż niskiego, lewego brzegu, objętego ZSROW. Przeciwległy, prawy brzeg na odcinku Włocławek-Płock jest wysoki a krawędź skarpy wznosi się 30-40 m ponad wodę. Lewy brzeg, na którym leży obszar objęty ZSROW jest zupełnie odmiennie uformowany. Na całej długości zbiornika tereny leżące przy nim znajdują się w depresji w stosunku do zwierciadła wody lub wyniesione są na wysokość zaledwie kilku metrów i stanowią tzw. niski teras zalewowy. Zapory boczne o łącznej długości 18 km, zbudowane są w celu skoncentrowania zbiornika na szerokości terasu zalewowego i ochrony przed podtopieniem 6 tys. ha terenów rolniczych leżących wzdłuż lewego brzegu. Całkowita wymiana wody przy średnim przepływie trwa 4,5 doby, natomiast 6,5 doby w latach suchych.

 

 

Innymi ważniejszymi elementami sieci rzecznej regionu gąbińsko-włocławskiego są:

 

Zgłowiączka, uchodząca do Wisły tuż poniżej Włocławka; w granicach opracowania znajduje się tylko dolny odcinek rzeki – od wpływu Lubieńki do granicy gminy Włocławek;

 

Lubieńka, będąca prawobrzeżnym dopływem Zgłowiączki. Jest to ciek o długości 42,5 km odwadniający teren o powierzchni 499,4 km2. Rzeka wypływa z mokradła położonego w okolicach wsi Czaple Nowe i do jeziora Lubieńskiego płynie głównie przez tereny podmokłe. W okolicy wsi Łagiewniki przyjmuje prawoboczną Rakutówkę, która odwadnia znaczną część Gostynińsko–Włocławskiego Parku Krajobrazowego;

 

Rakutówka, prawobrzeżny dopływ Lubieńki. Całkowita długość rzeki wynosi 37,4 km a zlewnia zajmuje powierzchnię 275,3 km2. Rzeka wypływa z jeziora Kocioł, leżącego w okolicach miejscowości Gostynin. Na odcinku od jeziora Trzebowskiego do jeziora Rakutowskiego rzeka przepływa przez obszary bagienne zwane Niecką Kłócieńską. Występują tutaj liczne bagna, podmokłe łąki, częściowo obszar ten porośnięty jest lasami. Obszar dorzecza Rakutówki w znacznej części znajduje się w granicach Gostynińsko–Włocławskiego Parku Krajobrazowego;

 

Kanał „A” i rzeka Zuzanka, która bierze początek z terenów na południowy wschód od jeziora Telążna, a dalej prowadzi wody na północ do Wisły. Dawniej rzeka wpadała do niej na wysokości Wistki Szlacheckiej. W związku z budową stopnia wodnego we Włocławku jej ujście zostało zmienione. Teraz wody Zuzanki płyną do Wisły poprzez tzw. kanał A, który biegnie równolegle do zapory bocznej zbiornika i uchodzi poniżej stopnia wodnego. Całkowita długość rzeki wynosi 17,8 km, a powierzchnia jej zlewni 142 km2. Dorzecze Zuzanki/Kanału A w dużej mierze posiada charakter rolniczy.

 

Ruda, ciek o długości zaledwie 8,5 km, uchodzący do Zbiornika Włocławskiego między Nowym Duninowem a Włocławkiem. Bierze początek z mokradeł położonych na południowy wschód od jeziora Wierzchoń, przepływa przez nie i dalej płynie poprzez jeziora Brzózka, Gościąż i Mielec. Poniżej jeziora Mielec rzeka jest podpiętrzona starą groblą młyńską, na bazie której został wybudowany próg kontrolno–pomiarowy. Zlewnia Rudy w znacznej części pokryta jest lasem.

 

Skrwa Lewa, uchodząca do Wisły między Płockiem a Nowym Duninowem, biorąca swój początek poza obszarem opracowania, około 20 km na południe od Gostynina. Długość rzeki wynosi 34 km. Głównym dopływem jest rzeka Osetnica. W zlewni Skrwy Lewej znajdują się jeziora: Lucieńskie, Sumino i Białe. Teren zlewni w dużej części pokrywają lasy.

 

Kanał Iłowsko-Dobrzykowski, uchodzący do Wisły ok. 7 km powyżej Płocka-Radziwia. Kanał Iłowsko-Dobrzykowski zasilany jest wodami licznych cieków, rowów i kanałów nadwiślańskich, odwadniających zmeliorowane terasy zalewowe. Do ważniejszych dopływów należą Nida-Gąbinianka i ciek odprowadzający wody z jezior Ciechomickiego, Górskiego, Łąckiego i Zdworskiego. Teren zlewni jest w większości użytkowany jako łąki.

 

Jeżówka, ciek o długości około 17 km, wypływający spod Sannik, przepływający przez Iłów i uchodzący do Wisły na wysokości Kępy Ładowskiej, w pobliżu zachodniego krańca regionu. Zlewnia Jeżówki jest wybitnie rolnicza, pokryta gęstą siecią rowów odwadniających.

 

Słudwia, płynąca poza południową granicą regionu, na południowy wschód, w kierunku Bzury, do której uchodzi pod Łowiczem. Słudwia, poprzez swoje lewobrzeżne dopływy Przysowę i Nidę, odwadnia tereny na południe od linii Gostynin – Gąbin – Sanniki a jej zlewnia w granicach opracowania ma charakter rolniczo-leśny.

Pogoda

Polecamy

Archiwum wiadomości